Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Γιουγκοσλάβικου μπάσκετ που πέρασαν από τον Άρη αλλά και την Ελλάδα γενικότερα ήταν ο Ζάρκο Πάσπαλι. Γεννημένος τον Μάρτιο του 1966, έπαιξε πρώτη φορά μπάσκετ στην Μπούντουτσνοστ το 1984. Το 1986 έκανε το μεγάλο άλμα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου, με την φανέλα της οποία αντιμετώπισε τον Άρη στο κύπελλο πρωταθλητριών του 1987/1988, ενώ λίγους μήνες νωρίτερα, στο χρυσό (για την Ελλάδα) Ευρωμπάσκετ του 1987 τέθηκε αντιμέτωπος με την αρμάδα του Γκάλη.
Ζώντας το Αμερικάνικο όνειρο:
Κατάφερε να πάει στο NBA το 1989 για λογαριασμό των Σαν Αντόνιο Σπερς χωρίς όμως να καταφέρει να προσαρμοστεί, λόγο της κακής εξωγηπεδικής ζωής του. Ταξίδεψε στις ΗΠΑ χωρίς να γίνει ντραφτ καθώς επιλέχθηκε από τον Γκρεγκ Πόποβιτς, ασίσταντ κόουτς του Λάρι Μπράουν, ενός από τους μεγαλύτερους προπονητές μπάσκετ στην ιστορία του NBA που τότε βρισκόταν στους Σπερς.
Η επιστροφή στην Ευρώπη και η γνωριμία του με την Ελλάδα:
Το 1990/1991 επέστρεψε στην Ευρώπη για λογαριασμό της Παρτιζάν Βελιγραδίου (2η θητεία στην Γιουγκοσλάβικη ομάδα), μέχρι το καλοκαίρι του 1991 όταν και ο Ιωαννίδης που μόλις είχε φτάσει στον Ολυμπιακό, τον έφερε για 1ηφορά στην Ελλάδα. Ο Ζάρκο ήταν αναγεννητής της ομάδας του Πειραιά, καθώς μέσα σε 3 χρόνια πήρε τους ερυθρόλευκους από την 8η θέση και τους έφτασε στο final-4 του Τελ-Αβίβ όπου οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν ακόμα να λένε για τις χαμένες του βολές στον τελικό του 1994 με αντίπαλο την Μπανταλόνα. Το καλοκαίρι του 1994 ο Πάσπαλι μετακομίζει στον Παναθηναϊκό όπου φτάνει και πάλι μέχρι το final-4 κατακτώντας την 3η θέση με την ομάδα των πρασίνων. Το 1995/1996 αγωνίστηκε με την φανέλα του Πανιωνίου του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Η χρονιά του στον Άρη:
Αφού έκανε ένα ‘’διάλειμμα’’ από τα Ελληνικά παρκέ το 1996/1997 με την φανέλα της Ρασίγκ Παρί, τον Ιούλιο του 1997 φτάνει στην Θεσσαλονίκη για να υπογράψει με τον Άρη. Η αρχή της σεζόν 1997/1998 είναι εντυπωσιακή για τον Ζάρκο, σκοράροντας 22 πόντους κόντρα στην Λάρισα. Τα πιο εντυπωσιακά του παιχνίδια τα πραγματοποίησε κόντρα στον ΠΑΟΚ (στην νίκη με 76-60) όταν και πέτυχε 20 πόντους και κόντρα στην παλιά του ομάδα τον Ολυμπιακό (νίκη με 82-76) όπου και πέτυχε 22 πόντους (με 11/15 δίποντα).
Ο Άρης μετέχει στο κύπελλο κόρατς σαν κάτοχος του τίτλου, με τον Πάσπαλι να πραγματοποιεί το καλύτερο του παιχνίδι στο ματς κόντρα στην Ισπανική Μανρέσα όπου αι σημείωσε 26 πόντους. Τα στατιστικά του στην Ευρώπη είναι με 10.7 πόντοι, 3.9 ριμπάουντ & 2.4 ασίστ ανά αγώνα.
Παλικαρίσια θα μείνει η παρουσία του στον λαβωμένο Άρη στο final-4 του κυπέλλου Ελλάδας του 1998. Ο Άρης αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και κάποιοι από τους (απλήρωτους) παίκτες του αρχίζουν να αποχωρούν ένας-ένας. Στον ημιτελικό του κυπέλλου ο Άρης κάνει ένα μικρό θαύμα και με μισή ομάδα αποκλείει τον μετέπειτα πρωταθλητή Παναθηναϊκό με 83-68. Το μεγάλο θαύμα γίνεται στον τελικό, όταν ο Άρης των 6 παικτών κόντρα σε όλα τα προγνωστικά κατακτά το πιο ηρωικό κύπελλο της ιστορίας του νικώντας την φιναλίστ Ευρωλίγκας ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη με σκορ 71-68. Η παρουσία του Πάσπαλι είναι συγκινητική. Αν και τραυματίας, κατεβαίνει στο γήπεδο και σημειώνει 12 καθοριστικούς πόντους. Δεν ξανάπαιξε μέχρι το τέλος της σεζόν, στην οποία ο Άρης θα τερματίσει 10ος. Αυτό ήταν το τέλος της τεράστιας παρουσίας του Σέρβου σούπερ σταρ ο οποίος αν και έμεινε μία μόνο χρονιά, πρόλαβε να γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ομάδας του Βορρά.
Φεύγει από τον Άρη για την Ιταλία και την φανέλα της Κίντερ Μπολόνια. Στην Μπολόνια εξαιτίας των τραυματισμών αλλά κυρίως λόγο της εξάρτησης του από το τσιγάρο, θα αγωνιστεί μέχρι τον Δεκέμβριο του 1998, όταν και σε ηλικία μόλις 32 ετών θα σταματήσει το μπάσκετ. Αυτό ήταν το τέλος της μεγάλης καριέρας του Πάσπαλι.
Με την εθνική ομάδα:
Πρωτοφόρεσε το εθνόσημο το 1987 και μέχρι το 1996 πρόλαβε να κατακτήσει 3 Ευρωμπάσκετ (1989, 1991, 1995), 1 Μουντομπάσκετ (1990), ενώ κατέκτησε και 2 ασημένια ολυμπιακά μετάλλια στην Σεούλ το 1988 και στην Ατλάντα το 1996.
Η ζωή μετά το μπάσκετ:
Ο Ζάρκο έχει δηλώσει σε συνέντευξη του πως οι γιατροί του συνέστησαν να κάνει μια πιο υγιεινή ζωή, αναφέροντας χαρακτηριστικά “Δεν παίζω καθόλου μπάσκετ. Μακάρι να μπορούσαν να παίξω έστω και στον ελεύθερο μου χρόνο αλλά δεν μου επιτρέπεται”.
Έχει δηλώσει πως έχει την Ελλάδα σαν 2η πατρίδα του, ενώ σε μια διαφορετική είδηση σε σχέση με το μπάσκετ, τον Ιανουάριο του 2016 έσωσε 1500 δίσκους βινυλίου που ήταν πεταμένοι σε κάδους σκουπιδιών από νέους ιδιοκτήτες ενός ραδιοφωνικού σταθμού στο Βελιγράδι, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο Ζάρκο εκτός από λάτρης του μπάσκετ είναι και λάτρης της μουσικής.
Ιωακείμ Αραμπατζής αναδημοσίευση από http://arisbcretro.blogspot.gr/