Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ,ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ

24 Απριλίου 1977

Καλύτερος αποχαιρετισμός για έναν αληθινά μεγάλο,δε θα μπορούσε να γίνει.Ο Αλέκος Αλεξιάδης στο τυπικό φινάλε της μεγάλης του καριέρας φόρεσε τη  φανέλα που τόσο πολύ τίμησε και μούσκεψε με ιδρώτα,τη φανέλα με την οποία δοξάστηκε σε όλη την Ελλάδα.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Έξι χιλιάδες περίπου φίλοι του Άρεως συγκινήθηκαν και τον αποθέωσαν.Και εκείνος,δακρυσμένος,αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά και με την λέξη «Άρης» να σιγοψιθυρίζει.

Ο  Αλεξιάδης ήταν ο τελευταίος μια μεγάλης γενιάς ποδοσφαιριστών που πήγαν ψηλά την ομάδα μας και άφησαν παρακαταθήκη με το έργο τους.

Το φιλικό ματς με τον Πανσεραικό,με τα δύο τελευταία γκολ στο πρώτο μέρος που πέτυχε ήταν το καλύτερο φινάλε για την καριέρα του.

Οι φίλαθλοι,ιδίως οι μεγαλύτεροι ανέσυραν από τη μνήμη τους κάποια από τα 150 περίπου γκολ που έχει βάλει με την κίτρινη φανέλα.

Με το κεφάλι,με ανάποδο ψαλίδι,με σουτ με ό,τι τρόπο η έμπνευση και το πάθος του για τη μπάλα μετουσιωνόταν σε κίνηση με στόχο πάντα το πλεκτό…

Σπουδαία στιγμή του αγώνα, όταν αντικαταστάθηκε από τον Ντίνο Κούη,τον διάδοχό του,τον παίκτη που έμελλε να τον ξεπεράσει στη λίστα των σκόρερ της ομάδας μας.

Για την ιστορία, οι παίκτες που αγωνίστηκαν στο φιλικό ήταν οι εξής:

Άρης: Γάκης, 46’Τολούδης, Τζιφόπουλος, Τσίλιος, Βένος, Παπάζογλου, 46′ Μιχαλήτσος, Μόκαλης, 46’Γούσιος, Ανανιάδης, 46’Μόσχος, Δράμπης, 76’Κάκκαλης, Ισαακίδης, Παπέτας, 46’Παπαδημητρίου, 68’Κυρικλίδης, Αλεξιάδης, 46’Κούης

Πανσερραϊκός: Γάδος, Αριτζής, Ταράσης, 38’Λυγάσης, Κατσαβάκης, Τσιρίκας, 75’Τραϊανόπουλος, Βάβαλης, Πέλλιος, 46’Τσιώλας, Ζελίδης, 60’Βαλσαμίδης, Μπάτης, Σοφιάς, Πανταζής, 58’Κουρουζίδης

ΟΙ ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Στο ημίχρονο ο Αλέκος Αλεξιάδης τιμήθηκε από τους πάντες: Από τον πρόεδρο του Άρη Απόστολο Γεωργιάδη, από όλους τους συνδέσμους φιλάθλων, από τον Πανσερραϊκό. Έπειτα ο Αλέκος ασπάστηκε όλους τους ποδοσφαιριστές, συμπαίκτες και αντιπάλους, ενώ τα μάτια δάκρυσαν την ώρα που όλοι οι θεατές όρθιοι τον αποθέωσαν χειροκροτώντας τον, καθώς έκανε τον γύρο του γηπέδου για τελευταία φορά, κατευθυνόμενος προς τα αποδυτήρια.

Τι να σκεφτόταν άραγε κείνη τη στιγμή;Ίσως την πρώτη φορά που πάτησε το πόδι του στο Χαριλάου,άγουρο νιάτο με την ορμή και την δύναμη των δεκαπέντε του χρόνων.Ίσως την πρώτη φορά που έπαιξε με τη κίτρινη φανέλα,την 1η Ιούλίου του 1962 στον αγώνα με τη Νίκη Βόλου,το πρώτο του γκολ στο κρίσιμο ματς για την παραμονή με την Προοδευτική στη Λαμία στις 16 Ιουνίου του 1963. Από κει και μετ, τα γκολ,το ένα καλύτερο από το άλλο,την καταξίωση σε όλα τα γήπεδα σε Ελλάδα και Ευρώπη,τη βραδιά του τελικού, τις δύο εμφανίσεις του με την Εθνική, όλη τη μεγάλη του καριέρα.

“Ένιωσα στα σαράντα πέντε αυτά λεπτά που μου δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστώ, μια από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής μου. Και ένα μέρος από τη χαρά και τη συγκίνηση μου ήταν να χαρίσω και αυτά τα δύο γκολ στους αρειανούς φιλάθλους τους οποίους ευχαριστώ για τη θερμή συμπαράσταση τους και θα τους θυμάμαι για πάντα. Νοιώθω επίσης την υποχρέωση να ευχαριστήσω το διοικητικό συμβούλιο του Άρη, καθώς και τους προπονητές Παναγούλια και Πατσίδη. Τον Διονύση Καλτέκη που μου έδωσε για τελευταία φορά τη φανέλα με το νούμερο 9, όπως όταν είχε ξεκινήσει την καριέρα μου στον Άρη! Επίσης και τον πρόεδρο Γεωργιάδη που έχει κάνει τόσα πολλά για μένα από τότε που τον γνώρισα“.

Έφυγε, κλείνοντας μια χρυσή σελίδα από την ένδοξη ιστορία του μεγάλου συλλόγου μας.

ΑΛΕΚΟ ΑΛΕΞΙΑΔΗ,ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΔΩΣΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΗ!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ https://aris.re/