Ο Αλκέτας Παναγούλιας αποτελεί μια κορυφαία προσωπικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου με τεράστια προσφορά,ιδιαίτερα από το πόστο του Ομοσπονδιακού προπονητή.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Ο “δικός μας” Αλκέτας είναι ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία στον Άρη υπηρετώντας τον αγαπημένο του σύλλογο από όλες τις θέσεις. Παίκτης πρώτα,προπονητής κατόπιν επί πολλά χρόνια αλλά και πρόεδρος σε δύσκολες στιγμές.Το γεγονός αυτό, μοναδικό σε Ελλάδα και Ευρώπη, καταδεικνύει το πάθος και τη λατρεία που είχε για το σύλλογό μας.
Στον Άρη εντάχθηκε στους μικρούς της ομάδας από το 1949.Σε ένα χριστουγεννιάτικο αγώνα του 1951 έκανε την πρώτη του παρουσία στην μεγάλη ομάδα του Άρεως. Ξεκίνησε ως αριστερός επιθετικός, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έπαιξε και σε άλλες θέσεις λόγω των ικανοτήτων του.
Σε όλη τη δεκαετία του ΄50 ο Παναγούλιας θα αποτελεί βασικό στέλεχος του Άρεως.Με την κίτρινη φανέλα θα κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, το 1953 και το 1959.Συνολικά θα έχει πάνω από 200 συμμετοχές στην ομάδα,πετυχαίνοντας 30 γκολ.
Το 1962,σε ηλικία 28 ετών,θα πάρει τη μεγάλη απόφαση να κάνει το ταξίδι στην Αμερική. Θα αποδεχτή μια καλή πρόταση από την ομογένεια στην Αμερική και θα γράφει την δική του ιστορία στο αμερικανικό ποδόσφαιρο.. Αναλαμβάνει ως προπονητής τον ελληνοαμερικάνικο Άτλαντα της Νέας Υόρκης,κερδίζοντας τίτλους και διακρίσεις.
Στην Ελλάδα επιστρέφει το 1972 ως βοηθός του Ομοσπονδιακού προπονητή Μπίλι Μπίγκαμ,τον οποίο και θα διαδεχθεί στο τιμόνι της Εθνικής μας Ομάδας.
Για πρώτη φορά θα καθίσει στον πάγκο του αγαπημένου του Άρη στις αρχές του 1975,διατηρώντας παράλληλα το πόστο του στην εθνική ομάδα.Με τον Παναγούλια ο Άρης θα ανακάμψει και θα τερματίσει στην έκτη θέση του πρωταθλήματος.
Θα αναλάβει απερίσπαστος τον Άρη την περίοδο 1976-77 και θα υλοποιήσει μια μεγάλη ανανέωση στην ομάδα.Θα αποχωρήσουν και οι τελευταίοι παίκτες της παλιάς φουρνιάς (Παπαϊωάννου,Ναλμπάντης,Σπυρίδων κ.ά.) και θα αναδειχτούν νέοι παίκτες (Μόκαλης,Κούης,Ζήνδρος κ.ά.) που θα σηκώσουν στις πλάτες τους την ομάδα για τα επόμενα χρόνια.Ο Άρης θα παρουσιάσει ένα νεανικό και πολύ ελπιδοφόρο σύνολο,κατακτώντας την πέμπτη θέση.
Την επόμενη χρονιά θα αναλάβει και πάλι την εθνική ομάδα καταφέρνοντας ένα ιστορικό επίτευγμα.Για πρώτη φορά η εθνική μας ομάδα προκρίνεται στα τελικά του κυπέλλου Εθνών Ευρώπης (1980).Οι εμφανίσεις της στα γήπεδα της Ιταλίας είναι θετικές,αποσπώντας κολακευτικά σχόλια.
Έπειτα από μια επιτυχημένη παρουσία στον πάγκο του Ολυμπιακού θα φύγει και πάλι για την Αμερική,αποδεχόμενος τη θέση του Ομοσπονδιακού προπονητού της αμερικανικής εθνικής ομάδας.Θα κοουτσάρει μάλιστα την αμερικανική ομάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες το 1984.
Το 1988 κλήθηκε να καθίσει για τρίτη φορά στον πάγκο του Άρη και παρά τα προβλήματα που υπήρχαν τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος. Θα βοηθήσει και θα καθιερώσει και πάλι αρκετά νέα παιδιά όπως τους Καρκαμάνη, Οικονομίδη, Δημητριάδης, Μπουγιουκλή και αρκετοί άλλους.Την επόμενη περίοδο (1989-90) συνέχισε στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου, αλλά τον Ιανουάριο του 1990 απομακρύνθηκε έπειτα από ένα άτυχο αποτέλεσμα με τον Ιωνικό (1-1).
Το 1992 ανέλαβε για τρίτη και τελευταία φορά την Ελλάδα, οδηγώντας την ξανά σε μια μεγάλη επιτυχία, στην πρόκριση για πρώτη φορά στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994.Τα αποτελέσματα στην τελική φάση όμως δεν ήταν ανάλογα, καθώς και οι αντίπαλοί της ήταν από τις πιο ισχυρές ομάδες της διοργάνωσης.
Πιστός «στρατιώτης» του Άρεως θα καθίσει για τέταρτη φορά στο πάγκο του Άρεως τον Απρίλιο του 1999.Κάνοντας έξι συνεχόμενες νίκες με τον Παναγούλια προπονητή,ο Άρης θα εξασφαλίσει το «ευρωπαϊκό εισιτήριο».Παρά την πρόθεση όλων να παραμείνει,ο ίδιος θα εκφράσει την επιθυμία να αποχωρήσει.
Τα μεγάλη διοικητικά προβλήματα που δημιούργησε η αποχώρηση του Κοντομηνά και η πώληση των μετοχών στον Ζαχουδάνη θα οδηγήσουν τον Αλκέτα Παναγούλια να αναλάβει πρωτοβουλία σωτηρίας της ομάδας,εκτελώντας χρέη προέδρου. Θα καταφέρει να συσπειρώσει τους παίκτες που απειλούσαν με προσφυγές και θα πείσει τον Κοντομηνά να δώσει ένα σεβαστό ποσό, με το οποίο ο Άρης συνεχίζει να υφίσταται ως ομάδα, αφού πληρώνει τους παίκτες και κάνει και μεταγραφές. Λίγο αργότερα όμως παραιτείται από τη θέση του, γιατί δεν συμφωνεί με ακριβές μεταγραφές παικτών,φοβούμενος νέα οικονομικά αδιέξοδα.
«Αποχωρώ για το καλό του Άρεως»,όπως πάντα έλεγε…
Θα ακολουθήσει το β΄μέρος του αφιερώματος στον μεγάλο Αρειανό που θα περιλαμβάνει στιγμές από την καριέρα του στον Άρη,τις ιδέες του και τις απόψεις του για το ποδόσφαιρο,τι είπαν για αυτόν και άλλα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία.
