Ο Αντώνης Γεωργιάδης με καταγωγή από την Δράμα ήταν ένας από τους κορυφαίους Έλληνες προπονητές.Ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής στη μεγάλη Δόξα της δεκαετίας του 50. Στη μακρόχρονη προπονητική του καριέρα έκατσε στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας και πολλών άλλων ομάδων.
Γράφει ✍️ ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Στον Άρη ο Αντώνης Γεωργιάδης ήρθε το καλοκαίρι του 1982 με πολλές φιλοδοξίες για να οδηγήσει την ομάδα σε τίτλους και επιτυχίες. Ήταν η εποχή που ο Άρης προχωρούσε σε μια ανανέωση της μεγάλης ομάδας του ΄80,από την οποία είχαν αρχίσει να αποχωρούν ήδη κάποια σπουδαία ονόματα όπως ο Πάλλας,ο Μόκαλης και ο Μπαλλής.
Παράλληλα η ομάδα είχε ενισχυθεί με τον σπουδαίο Ούγγρο τερματοφύλακα Σάντορ Γκουιντάρ,που θα κάνει μια εξαιρετική χρονιά.
Ο ΑΡΗΣ έπαιξε κατά διαστήματα πολύ καλό ποδόσφαιρο,φέροντας τη σφραγίδα του Αντώνη Γεωργιάδη.Κατετάγη 5ος,σημειώνοντας πολύ καλά αποτελέσματα στα ντέρμπι,ενώ στα λεγόμενα «μικρά παιχνίδια» δε δόθηκε η απαιτούμενη σοβαρότητα,με αποτέλεσμα να υπάρξουν απώλειες βαθμών.
Την επόμενη χρονιά ο Άρης θα τερματίσει 4ος με αντίστροφη εικόνα στα αποτελέσματά του.Συγκεκριμένα είχε καλύτερη παρουσία στα εκτός έδρας ματς, ενώ δεν ήταν καλά τα αποτελέσματα στα ντέρμπι.
Την χρονιά αυτήν έφυγε και ο Γιώργος Φοιρός,ενώ η ομάδα ενισχύθηκε από τον διεθνή Σουηδό Έρικσον και από τον Όλε που επανήλθε για ένα σύντομο δεύτερο πέρασμα από τον Άρη.
Στο ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου 1984-’85 ο Δραμινός τεχνικός αντικαταστάθηκε από τον Ολλανδό, Τάις Λίμπρεχτς.
Ο Αντώνης Γεωργιάδης είχε συνολικό απολογισμό στο σύλλογό μας 36 νίκες, 20 ισοπαλίες και 18 ήττες.
Ο Γεωργιάδης δεν ήταν ένα τυπικός και συνηθισμένος προπονητής που αρκούνταν στα λίγα και στα εύκολα. Ήταν ικανότατος και πανέξυπνος,διαβασμένος και εργατικός,φιλόδοξος μέχρι και εγωιστής, κάτι που δεν τον έκανε δημοφιλή σε παίκτες και δημοσιογράφους.
Όλες οι μαρτυρίες των παικτών(από τον Άρη)που συνεργάστηκαν μαζί του μιλούν για ένα γνώστη της προπονητικής που δίδασκε εξαιρετικά την τακτική του αγώνα προσαρμόζοντας την στον αντίπαλο.Από την άλλη ήταν δύσκολος άνθρωπος, υπέρμετρα ίσως φιλόδοξος για αυτό και δεν είχε πολλές συμπάθειες.
Σημειώνεται πως το 1996, όταν ήταν προπονητής στον Πανηλειακό, είχε πέσει θέμα σοβαρού τροχαίου, γεγονός που του άφησε έκτοτε προβλήματα υγείας τα οποία επέφεραν ουσιαστικά το φινάλε στη μακρόχρονη προπονητική του καριέρα.
