Συνεντεύξεις μεγάλων άσσων της ομάδας από το παρελθόν

⚽️ ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ (1932-1949)⚽️:

Παίκτης με έξι πόδια!

Παραθέτουμε μια συνέντευξη  του μέγιστου άσσου του Άρεως Κλεάνθη Βικελίδη στην εφημερίδα “Ελεύθερος Τύπος” το 1985.

«Ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έπαιξα στην καριέρα μου,ήταν με την εθνική ομάδα κατά του Ισραήλ,το 1948,για τα προκριματικά  του παγκοσμίου κυπέλλου.

Κερδίσαμε 3-2, κι εγώ πέτυχα 2 γκολ.Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες του  Ισραήλ έγραψαν ,ότι αυτός ο παίκτης αποκλείεται να έπαιξε με 2 πόδια!Πρέπει να έχει 6!

Θυμάμαι επίσης και ένα άτυχο παιχνίδι με την μεγάλη Ουγγαρία,στο οποίο χάσαμε 11-1.Στο ματς αυτό χτύπησα, κατά λάθος βέβαια, τον αντίπαλο μου Μπίρο. Μόλις τέλειωσε το ματς, οι Ούγγροι φίλαθλοι με έβριζαν και με απειλούσαν,γιατί ο Μπίρο τότε ήταν μεγάλο όνομα του ουγγρικού ποδοσφαίρου.Δυστυχώς για το ελληνικό ποδόσφαιρο,το παιχνίδι εκείνο, λόγω έκτασης του σκορ,αποτελεί μια από τις πιο ‘’μαύρες σελίδες’’ του, που με στεναχώρησε αφάνταστα,όπως και όλους τους παίκτες.

Σε ένα άλλο παιχνίδι που είχα καλή απόδοση,ήταν με τον Εθνικό εκτός εδρας,το 1947.Το Σάββατο κήδεψα τη μάνα μου, και δεν μπορούσα να παίξω.Με παρακάλεσε ο τότε πρόεδρος του Άρεως Νικήτας Ματθαίου (πατέρας του Φαίδωνα),να σφίξω την καρδιά μου και να αγωνιστώ.Πράγματι παίξαμε στον Πειραιά,κερδίζαμε 1-0 με γκολ δικό μου,αλλά το ματς διακόπηκε λόγω κακοκαιρίας.Επαναλήφθηκε την άλλη μέρα, και με τρία γκολ που πέτυχα,νικήσαμε οριστικά  με 3-0. Όλες οι εφημερίδες έγραψαν όχι για τα τρία γκολ,αλλά για του πού βρήκα τη δύναμη να παίξω,μετά από ένα τέτοιο συνταρακτικό γεγονός.

Ακόμη ένα παιχνίδι που ήμουν καλός και μπορώ να πω ότι έδωσα τον τίτλο στον Άρη,ήταν αυτό με τον ΠΑΟΚ στην έδρα μας,το 1946.Μέχρι το 86΄,χάναμε 1-0,ενώ και με ισοπαλία ο ΠΑΟΚ έβγαινε πρωταθλητής.Στο 86΄πέτυχα με κεφαλιά την ισοφάριση,ενώ ακριβώς στο 90΄πάλι με κεφαλιά,ανάμεσα σε τέσσερις αντιπάλους,πέτυχα το δεύτερο γκολ.Το τι έγινε στο γήπεδο,δεν περιγράφεται…

Θυμάμαι χαρακτηριστικά και το παιχνίδι ΑΕΚ-ΑΡΗΣ,στη Λεωφόρο ΑΛεξάνδρας,το 1946, για τους τελικούς του πρωταθλήματος.Αν και έπαιζα ξενύχτης,πέτυχα δύο γκολ,με τα οποία κερδίσαμε την ΑΕΚ 2-0.Τότε ο διαιτητής Ασπρογέρακας μου είχε ακυρώσει ένα εκπληκτικό γκολ που έβαλα.Το σκορ ήταν 1-0,και του λέω ότι σε δύο λεπτά θα πετύχω και άλλο γκολ.Πράγματι σε αυτό το χρονικό διάστημα σκοράρισα για δεύτερη φορά,λέγοντάς του,ότι “είμαι Μακεδόνας και κρατώ το λόγο μου”!

⚽️Αλέκος Αλεξιάδης (1963-1975)⚽️:

Tα γκολ της ζωής μου

Ακολουθεί η συνέντευξη του μεγάλου επιθετικού Αλέκου Αλεξιάδη, του “Λέοντος” του Άρεως.

«Ένα από τα πρώτα μου παιχνίδια στο Άρη,ήταν με την Προοδευτική στη Λαμία το 1962.Ήταν αγώνες μπαράζ για την παραμονή μας στην κατηγορία, μαζί  με τον Παναιγιάλειο και την Καλαμαριά.Τελικά κερδίσαμε 3-1 με δύο γκολ δικά μου και ο κόσμος άρχισε να πιστεύει σε μένα.Με τους άλλους δύο αντιπάλους ήρθαμε 0-0.

Βέβαια η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου ήταν στον τελικό του ΄70 στο Καυταντζόγλειο, όταν ο Άρης κέρδισε το μοναδικό κύπελλο της ιστορίας του.Στο ματς αυτό είχε σκοράρει ο Συρόπουλος, ενώ ο διαιτητής είχε ακυρώσει ένα πεντακάθαρο δικό μου γκολ.

Μια από τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας μου ήταν το παιχνίδι Ελλάδα –Φιλανδία το  1967,στο Καυταντζόγλειο. Νικήσαμε 2-1,με δύο δικά μου γκολ.Στο πρώτο γκολ,ο Μίμης Παπαϊωάννου έκανε σέντρα, και σκόραρα με το κεφάλι,ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους. Το δεύτερο γκολ το πέτυχα πάλι με το κεφάλι,ύστερα από φάουλ του Δομάζου.

Θυμάμαι έντονα ένα παιχνίδι με τον Πιερικό στο Χαριλάου,το 1968. Νικήσαμε 3-0 με χατ-τρικ δικό μου.Ήταν τα πιο δύσκολα και θεαματικά τέρματα που έχω πετύχει.Το πρώτο το πέτυχα με ανάποδο ψαλίδι,το δεύτερο με φάουλ και το τρίτο με κεφαλιά,ανάμεσα σε τέσσερις αντιπάλους.Τα γκολ αυτά τα θυμούνται ακόμα μέχρι και σήμερα οι φίλαθλοι του Άρεως.

Ένα γκολ που είχα πετύχει το 1969 στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ,δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ,γιατί παραλίγο να σκοτωθώ.Κερδίζαμε με 1-0 και λίγο πριν το τέλος,ο Συρόπουλος σέντραρε από αριστερά.Ο Σαββουλίδης απέκρουσε όπως-όπως και η μπάλα έφθασε λίγο έξω από τη μικρή περιοχή, σε ύψος 40 εκατοστών από το έδαφος.Έφυγα με κεφαλιά ψαράκι προς την μπάλα,ενώ ο Φουντουκίδης και ο Μήτρακας,αμυντικοί του ΠΑΟΚ,άπλωναν τα πόδια τους για να την απομακρύνουν.Τελικά την έστειλα με αυτό το δύσκολο τρόπο στα δίχτυα,χωρίς να τραυματιστώ,αν και με τη φόρα που είχα πάρει,παραλίγο να βρω με το κεφάλι στο κάθετο δοκάρι.

Στεναχωρήθηκα αφάνταστα,όταν τιμωρήθηκα με ένα χρόνο αποκλεισμό μαζί με τον Σπυρίδωνα(ο Συρόπουλος αποκλείστηκε για έξι μήνες) για τα επεισόδια με τον ΠΑΟΚ   στο Χαριλάου στις 7-6-1972.Χάσαμε την ψυχραιμία μας εξαιτίας του διαιτητή Μίχα,που εκείνη τη μέρα μας αδίκησε.

 Επανεμφανίστηκα και πάλι στις 23-12-1973 στο ντέρμπι στην Τούμπα,όπου κερδίσαμε με 0-1 με δική μου κεφαλιά,ύστερα από σέντρα του Κώστα Παπαϊωάννου».

⚽️Κώστας Παπαϊωάννου(1967-1976)

Oι μεγάλες στιγμές της καριέρας μου

Παραθέτουμε την συνέντευξη με το μεγάλο δεξιοτέχνη επιθετικό του Άρεως Κώστα Παπαϊωάννου.

«Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα ήταν αναμφισβήτητα η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος το 1970,με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ στο Καυταντζόγλειο.Το γκολ είχε πετύχει ο Κεραμιδάς,έπειτα από δική μου πάσα στην αρχή του αγώνα.Το βράδυ εκείνο δεν κοιμηθήκαμε,γλεντήσαμε όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί.Το κύπελλο εκείνο ήταν πολύ σημαντικό για το σύλλογο,αφού ήταν το μοναδικό κύπελλο της Ιστορίας του.

Ένα άλλο παχνίδι που θυμάμαι ήταν με τον Ολυμπιακό στο Χαριλάου, την περίοδο 1971-72. Ο Ολυμπιακός είχε προηγηθεί με γκολ του Δεληκάρη.Σε κάποια φάση κατέβηκε ο Ναλμπάντης από αριστερά και σέντραρε.Εγώ βρισκόμουν αρκετά μέτρα έξω από την περιοχή του Κόη.Με τρεις διασκελισμούς έφτασα περίπου στο σημείο του πέναλτι,αλλά όπως ήμουν,ήταν αδύνατον να φτάσω την μπάλα.Τότε γύρισα το κορμί μου με στροφή 180 μοιρών,πιάνοντας μια δύσκολη κεφαλιά που κατέληξε στα δίχτυα του Ολυμπιακού, ισοφαρίζοντας σε 1-1 τον αγώνα.Γράφτηκε τότε πως ίσως ήταν το καλύτερο γκολ του πρωταθλήματος.

 Θυμάμαι ακόμα ένα παιχνίδι Άρης-Λεμεσός, στο οποίο είχαμε κερδίσει με 7-0 τους Κύπριους.Είχα βάλει 4 γκολ, και θα μπορούσα να βάλω κι άλλα, αλλά μας σταμάτησε ο πολύ καλός Κύπριος τερματοφύλακας.

Ένα δυσάρεστο γεγονός μου είχε συμβεί στην περίοδο 1974-75 στον αγώνα Ολυμπιακός Βόλου-Άρης.Χάναμε 1-0 και ισοφάρισα με δύσκολο τρόπο.Στη φάση της ισοφάρισης ο Γιωτόπουλος με χτύπησε άθελα στο γόνατο.Έμεινα εκτός γηπέδων για περίπου τρεις μήνες.

Πολύ καλά είχα αγωνιστεί την περίοδο 1968-69  στο επαναληπτικό ευρωπαϊκό ματς με την Χιμπέρνιαν στην Μάλτα.Στο πρώτο παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη είχαμε κερδίσει δύσκολα 1-0 και η ρεβάνς ήταν κρίσιμη.Στην Μάλτα κάναμε ένα καταπληκτικό παιχνίδι,κερδίσαμε 6-0,με τρία γκολ δικά μου.

Λυπήθηκα που η διοίκηση του Άρη δε με τίμησε,όπως και άλλους παίκτες, που πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στην ομάδα».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗΣ ⚽️: “Kατέκτησα με τον Άρη το Κύπελλο Ελλάδας”

Η πρώτη μου μεγάλη χαρά ήταν όταν πήρα μεταγραφή από τη Δόξα Νεάπολης (σημ. Μακεδονικός) για τον Άρη.Με ήθελαν και ο Ηρακλής και ο ΠΑΟΚ,τελικά όμως ο Άρης έδωσε περισσότερα,περίπου 200.000 δρχ.,ποσό μεγάλο για αμυντικό παίκτη.Λίγα χρόνια αργότερα με ζήτησε η ΑΕΚ,αλλά από τον Άρη δε με άφησαν να φύγω.Είμαι περήφανος που έπαιξα στον Άρη,κάναμε τότε μια μεγάλη ομάδα με παίκτες όπως ο Αλεξιάδης,ο Παπαϊωάννου,ο Χρηστίδης,ο Σπυρίδων και άλλα παιδιά.

Η μεγάλη στιγμή ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου στον τελικό του 1970 με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ.Ο αντίπαλος μας ήταν καλή ομάδα,ο Άρης όμως ήταν ανώτερος και κέρδισε άνετα και δίκαια.Στις εφημερίδες βέβαια οι παοκτζήδες δήλωναν ότι θα νικήσουν,μάλιστα όταν ρωτήθηκε ο Παρίδης από δημοσιογράφο “Τι έχετε να πείτε που αντίπαλός σας θα είναι ο Ναλμπάντης”,εκείνος απάντησε ” ότι δεν γνωρίζω τον αντίπαλό μου…”.

Τέλος πάντων,το ματς ήταν συγκλονιστικό,νικήσαμε με το γκολ του Κεραμιδά,ο Μίχας βέβαια ακύρωσε ένα τρομερό γκολ που πέτυχε από το κέντρο σχεδόν ο Αλεξιάδης.Εγώ είχα παίξει καλά απέναντι στον Παρίδη,που μετά το ματς μου έδωσε συγχαρητήρια.Στα αποδυτήρια δεν άντεξα και είπα στους δημοσιογράφους:”Να πείτε στον Παρίδη να ρθει να του δώσω μια φωτογραφία μου για να με γνωρίζει από δω και πέρα…”.Για την κατάκτηση του κυπέλλου καθε παίκτες πήρε πριμ 28.000 δρχ. που αντιστοιχούσε σε όλους τους αγώνες.

Θυμάμαι πολύ έντονα ότι στον ημιτελικό είχαμε αποκλείσει τον Ολυμπιακό,νικώντας στο “Καραισκάκη” με 1-2.Ήταν ένα από τα πιο μεγάλα παιχνίδια που είχε κάνει εκείνη η ομάδα του Άρη.Στο τέλος του αγώνα 40.000 φίλαθλοι μας χειροκροτούσαν για τη νίκη μας,παρά τη δική τους πίκρα.

Στο ίδιο γήπεδο,σε ένα ματς που είχαμε χάσει με 3-1 το 1972,είχα βάλει ένα πολύ ωραίο γκολ με σουτ στο “Γ” της εστίας του Ολυμπιακού.

Έχω να θυμάμαι πολλά και σπουδαία ματς που έπαιξα καλά,όπως το ευρωπαϊκό παιχνίδι στο Λονδίνο απέναντι στη μεγάλη Τσέλσι.Είχα τότε προσωπικό αντίπαλο τον Γουώλτερ,που τον περιόρισα σημαντικά και γενικά όλη η ομάδα παρά τη βαριά ήττα,είχε προσπαθήσει πολύ.

Στην Εθνική Ελλάδας έπαιξα μόνο δυο φορές.Μία φορά με το Μεξικό και μια με την Ισπανία.Τότε όποιος δεν έπαιζε στον ΠΟΚ,ήταν σχεδόν απίθανο να παίξει εθνική.Αριστερό μπακ έπαιζε ο Καμάρας,ο Γκαιτατζής ή ο Σταθόπουλος.Ο προπονητής Λάκης Πετρόπουλος με καλούσε, αλλά με άφηνε στον πάγκο.

Ο ΑΡΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ