Ο Γιάννης Μιχαλίτσος δεν ήταν απλά ένας ποδοσφαιριστής που πέρασε από τον Άρη. Το πέρασμά του ως παίκτης αλλά και ως προπονητής ήταν μεστό και δυνατό,πάντα δίπλα στον σύλλογο με την ίδια αγάπη και αφοσίωση όπως τότε,όταν πρωτοξεκινούσε,παιδί ακόμα από τα τσικό του Άρεως εν έτει 1970…
Το ψηλόλιγνο αγόρι από τη Βέροια,πάντα σοβαρό θα μεγαλώσει με τον παραδοσιακό τρόπο της ελληνικής οικογένειας,με αρχές και αξίες που καθόρισαν τη ζωή του ολόκληρη.Θα μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 13 ετών,πάντα έχοντας ως μεγάλη αγάπη την μπάλα στην οποία και σύντομα θα διακριθεί. Οι παλαίμαχοι του Άρεως θα δουν το ταλέντο του και θα τον πάρουν στο εφηβικό της ομάδας.Ο νεαρός Γιάννης θα είναι βασικό στέλεχος των νέων του Άρεως,ενώ θα φτάσει μέχρι και την εθνική ομάδα των ελπίδων της εποχής. Το 1976 στη μεγάλη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός νέου και μεγάλου Άρη,ο Αλκέτας Παναγούλιας θα τον προωθήσει στην πρώτη ομάδα.Μπροστά του βέβαια έχει μεγάλους παίκτες όπως τον Γιώργο Φοιρό και τον Γιάννη Βένο,από τους οποίους θα διδαχθεί πολλά.Την επόμενη χρονιά ο Ρούλ και ο Τσίριτς τον χρησιμοποιούν ως αλλαγή. Ο πρώτος που τον καθιερώνει είναι ο Αποστόλ Τσατσέφσκι.Στα μετέπειτα χρόνια ο Γιάννης θα καθιερωθεί παρά την ύπαρξη των δυο σπουδαίων αμυντικών που προαναφέραμε.Θα έχει συμμετοχές στις μεγάλες ευρωπαϊκές στιγμές του Άρη ενώ ουσιαστικά από το 1983-84, με την αποχώρηση του Φοιρού, θα γίνει ο ηγέτης της άμυνας, παίζοντας πάντα ως κεντρικός αμυντικός αλλά και ως αμυντικός χαφ κάποιες φορές. Το 1986 θα αποχωρήσει από τον σύλλογό μας και θα συνεχίσει στον ΟΦΗ. Στην κρητική ομάδα θα κατακτήσει το κύπελλο το 1987,ενώ θα παίξει και στην Ευρώπη.Επόμενος σταθμός στην καριέρα του θα είναι η Δόξα και τελευταία ομάδα στην οποία θα αγωνιστεί η Αναγέννηση Γιαννιτσών (β΄εθνική,1991-92).
Ο Μιχαλίτσος είχε όλα τα στοιχεία ενός σπουδαίου κεντρικού αμυντικού.Ήταν δυνατός,ήρεμος και σταθερός στο παιχνίδι του,ιδιαίτερα καλός στον αέρα,αποτελεσματικός στο προσωπικό μαρκάρισμα αλλά και στην άμυνα χώρου,με αρμονία στην προσπάθεια και άριστη αντίληψη της φάσης,δεν απέκρουε στα τυφλά.Σπουδαίο του προτέρημα ήταν οι καίριες επεμβάσεις που αποσοβούσαν την τελική προσπάθεια και ίσως το γκολ του επιθετικού. Στην καθημερινή του ζωή ήταν ήρεμος και νηφάλιος,μετρημένος άνθρωπος,από αυτούς που η κοινωνία χρειάζεται,χωρίς πάθη και καταχρήσεις.Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και την στιγμή που τον βρήκε η αρρώστια γυμναζόταν και διατηρούσε μια άψογη φυσική κατάσταση. Το ποδόσφαιρο για τον Γιάννη δεν ήταν μια τυχαία ενασχόληση.Ήταν έρωτας,ήταν θέμα και αιτία για την ίδια του την ύπαρξη,τον απασχολούσε συνέχεια.Ο Γιάννης ήταν απόλαυση, όταν σου ανέλυε αγώνα, καταλάβαινες ότι σου μιλούσε ένας βαθύς γνώστης και μελετητής του παιχνιδιού. Δεν πήγαινε να δει αγώνα σε καφετέρια ή με παρέες, για να τον μελετάει καλά.
Μετά την μεγάλη του ποδοσφαιρική καριέρα,ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με την προπονητική,ξεκινώντας ως υπεύθυνος των ακαδημιών.Μάλιστα στα χέρια του ανδρώθηκαν σπουδαίοι παίκτες, ο Χαριστέας τον οποίο και έφερε στον Άρη,ο Θεοδωρίδης, ο Κατσιαρός και άλλοι.Παθιασμένος με την ομάδα,θα είναι πάντα παρών όταν τον έχει ανάγκη για να καλύψει τη θέση του προπονητή. Ο Μιχαλίτσος εργάστηκε ως βοηθός προπονητή, προπονητής και σκάουτερ της ομάδας του Άρη επί σειρά ετών. Αρχικά το Μάρτιο του 2000 αντικατέστησε τον Σέρβο προπονητή, Ίλια Πέτκοβιτς μέχρι το τέλος της σεζόν 1999-2000 και σε δέκα αγώνες είχε απολογισμό τέσσερις νίκες, δύο ισοπαλίες και έξι ήττες. Τη σεζόν 2003-04, και μετά την αποχώρηση του Γιώργου Φοιρού, ο Μιχαλίτσος κλήθηκε να πραγματοποιήσει την καλοκαιρινή προετοιμασία των «κίτρινων». Κάθισε στον πάγκο από τον Αύγουστο του 2003 έως και τις 7 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς για δέκα ματς με απολογισμό τέσσερις νίκες, τρεις ισοπαλίες και τρεις ήττες. Αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον Γιώργο Παντζιαρά αλλά μετά την αποχώρηση τόσο του Παντζιαρά όσο και του διαδόχου του, του Όλε Σκόμποε, επανήλθε στον πάγκο του Άρη. Τον Ιανουάριο του 2011 θα είναι η πιο μεγάλη στιγμή για τον Γιάννη,όταν μετά την απόλυση του Έκτορ Ραούλ Κούπερ, ο Μιχαλίτσος κάθισε στον πάγκο του Άρη για 47 ημέρες και συνολικά 10 αγώνες, εκ των οποίων οι δύο ιστορικές αναμετρήσεις, απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι στη φάση των 32 του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ 2010–11.Και στα δυο αυτά μεγάλα ματς ο Άρης είχε μια αξιοπρεπέστατη παρουσία (0-0 στη Θεσσαλονίκη και 3-0 στην Αγγλία) Ένα χρόνο μετά, κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Μίχαλ Πρόμπιερζ. Τέλος τη σεζόν 2012/13, ανέλαβε ξανά ως υπηρεσιακός προπονητής του Άρη, μετά την απομάκρυνση του Λούκας Αλκαράθ.Τελευταία φορά που προπόνησε τον αγαπημένο του Άρη ήταν στις 4 Μαρτίου 2013, στη Βέροια, την πόλη που γεννήθηκε.
Η απώλειά του μετά από σκληρή και άνιση μάχη με σοβαρότατη ασθένεια συγκλόνισε τον κόσμο του Άρεως και όχι μόνο.Άλλωστε ο Γιάννης είχε μόνο φίλους παντού αλλά και τον σεβασμό του κόσμου. Η μπάλα έχασε ένα μεγάλο εραστή της και η κοινωνία ένα σοβαρό και μετρημένο παλικάρι. Ο Άρης έχασε ένα πιστό στρατιώτη που ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή για τον σύλλογο.
