Ο Γιώργος Αναστασιάδης ήταν ομότιμος καθηγητής της νομικής του ΑΠΘ αλλά και συγγραφέας με πλούσια δραστηριότητα σχετικά με τη Θεσσαλονίκη.
Ο ίδιος είχε γεννηθεί στην πόλη μας από αρειανή οικογένεια, αφού ο πατέρας του, Ολυμπιόδωρος, υπήρξε επί μακρά σειρά ετών παράγοντας στον σύλλογο σε πολλά πόστα.
Ο Αναστασιάδης σε νεαρή ηλικία δούλεψε ως δημοσιογράφος στα “Αθλητικά Νέα” του Νίκου Καμπάνη
Θερμός υποστηρικτής του Άρεως,επιμελήθηκε ακόμα και αθλητικά βιβλία σχετικά με τον Άρη και την ιστορία των συλλόγων της πόλης μας.
Από το βιβλίο του Β. ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ “Η ΡΑΨΩΔΙΑ ΤΟΥ 1970” παραθέτουμε ένα κείμενο του Αναστασιάδη, που είχε δημοσιευτεί το καλοκαίρι του 1969 και απηχεί τις σχέσεις των αρειανών με τους παοκτσήδες της εποχής και που δείχνει πόσο διορατικός ήταν ο σπουδαίος αυτός αρειανός, αφού 52 χρόνια μετά, το κείμενο είναι τόσο επίκαιρο όσο τότε:
«Η απτή πραγματικότητα είναι πως ζούμε έναν απόλυτο διαχωρισμό δύο κόσμων: Το χρώμα της αθλητικής Θεσσαλονίκης. Οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι, Άρης και ΠΑΟΚ, χρόνια τώρα κουνιούνται στην ίδια τραμπάλα. Ανεβαίνει ο ένας, κατεβαίνει ο άλλος. Κάποτε ισορροπούν. Πάντα όμως βρίσκονται στα δύο άκρα. Οι βίοι τους είναι παράλληλοι. Ποτέ δεν συναντώνται. Συμμαχούν αλλά δεν συμφιλιώνουν. Ησυχάζουν κατά καιρούς αλλά ποτέ δεν σταματούν τον πόλεμο. Τα νεύρα τεντώνονται επικίνδυνα. Ο φανατισμός ξεφεύγει πλέον από τα αθλητικά πλαίσια. Γίνεται μισαλλοδοξία. Γραφική μισαλλοδοξία αν θέλετε. Όχι όμως και ακίνδυνη, αφού έτσι η ατμόσφαιρα δηλητηριάζεται και η διαμάχη παίρνει δυσθεώρητες και ανεπιθύμητες διαστάσεις και προεκτάσεις.
Δεν έχουμε να κάνουμε απλά με δύο μονομάχους, αλλά με έναν ταυρομάχο και έναν ταύρο που τον ερεθίζει το κόκκινο πανί. Κόκκινο πανί έχει γίνει ο ένας για τον άλλον. Και σε αυτό αποφασιστικό ρόλο παίζει η ψυχολογική τοποθέτηση των φιλάθλων: Οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ κοιμούνται και ξυπνούν από το όραμα ενός θριάμβου επί του Άρεως ύστερα από 7 έτη ηττών, ατυχιών και ταπεινώσεων. Και οι φίλαθλοι του Άρεως, έχοντας καλομάθει αυτά τα τελευταία χρόνια, ζουν με την προσδοκία των δύο αγώνων με τον δικέφαλο. Ζουν για να μεθύσουν με το κρασί της νίκης και της υπεροχής. Εκτός απ’αυτό έρχεται για να ρίξει λάδι στη φωτιά και να εξάψει τα πάθη, το τακτικό, ανελέητο και συχνά αδίστακτο ντοπάρισμα και αφιόνισμα του κόσμου από κάποια μερίδα του αθλητικού τύπου.
Δεν κυνηγάμε χίμαιρες. Ξέρουμε πολύ καλά τι άβυσσος χωρίζει τα δύο στρατόπεδα με τις διαφορετικές ” θρησκείες”, την ανόμοια ψυχοσύνθεση και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα. Ωστόσο χωρίς να παριστάνουμε τον Δον Κιχώτη, θέλουμε να πιστέψουμε σε μια ειρηνική συνύπαρξη, σε μια ειλικρινή συνεργασία, σε ένα πνεύμα καλής θέλησης, σε κάποια εκτόνωση των παθών.
Ευχόμαστε αργά ή γρήγορα οι δύο ομάδες να ξεπεράσουν τα συμπλέγματα τους, να ξεφύγουν από τα γρανάζια της διαμάχης τους, να ξεριζώσουν τις προκαταλήψεις, να αφήσουν την τραμπάλα και να αρθούν στο ύψος της ιστορίας τους και των περιστάσεων».
