Ο Άρης κυπελλούχος Ελλάδας απέναντι στην ΑΕΚ σε έναν από τους πιο βίαιους τελικούς στην ιστορία του θεσμού.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΩΑΚΕΙΜ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ, ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΑRIS RE.
Το ημερολόγιο έγραφε Τετάρτη 18 Μαΐου του 1988 και ο τελικός διεξήχθη σε «κιτρινόμαυρο» φόντο. Άρης και ΑΕΚ αναμετρήθηκαν στο ΣΕΦ με την ομάδας του βορρά να αποδεικνύει στην πράξη πως ήταν η καλύτερη Ελληνική ομάδα της εποχής.
Ωστόσο τα επεισόδια που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του τελικού επισκίασαν το αγωνιστικό κομμάτι. Ο τελικός μύριζε μπαρούτι πολύ πριν το εναρκτήριο λάκτισμα. Δύο ώρες πριν την έναρξη του τελικού οι οπαδοί των δύο ομάδων συναντήθηκαν στους χώρους έξω από το γήπεδο και επιδόθηκαν σε έναν πόλεμο όταν και συνεπλάκησαν μεταξύ τους.
Μάλιστα οπαδοί της ΑΕΚ ξήλωσαν μάρμαρα έξω από το γήπεδο όπου και τα πετούσαν σε αστυνομικές δυνάμεις αλλά και σε φιλάθλους του Άρη με αποτέλεσμα να τραυματιστούν φίλαθλοι της ομάδας της Θεσσαλονίκης, ακόμη και γυναικόπαιδα.
Παρά το γεγονός ότι οι παίκτες των δύο συλλόγων πέταξαν λουλούδια προς το κοινό του γηπέδου ελάχιστα λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα, η κατάσταση παρέμεινε οξυμένη. Μετά την λήξη του τελικού και την επικράτηση του Άρη, οι ορδές των οπαδών της ΑΕΚ εισέβαλαν στο παρκέ και επιτέθηκαν στους παίκτες του Γιάννη Ιωαννίδη καθώς και σε 50 φιλάθλους του Άρη που βρισκόταν εκεί. Η οργάνωση του τελικού ήταν καταστροφική και ο χώρος γύρω από το ΣΕΦ, όσο κλισέ και αν ακούγεται, θύμιζε εμπόλεμη ζώνη.
Η διακύμανση του τελικού
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι ο τελικός ήταν υπόθεση του Παναγιώτη Γιαννάκη. Τι κι αν ο Νίκος Γκάλης ήταν εμφανέστατα επηρεασμένος από τον πρόσφατο τραυματισμό του σε αγώνα με τον Πανιώνιο; Ο «δράκος» πήρε πάνω του τον τελικό και με 35 πόντους χάρισε το κύπελλο στον Άρη Θεσσαλονίκης.
Η ΑΕΚ αντιστάθηκε σθεναρά για ένα ημίχρονο. Η «ένωση» ξεκίνησε με άμυνα μαν του μαν και με τον Παναγιώτη Αρίδα κυρίαρχο κάτω από τα καλάθια πήρε στα πρώτα λεπτά ένα προβάδισμα με 4-12. Αυτός που κράτησε ζωντανό τον Άρη σε εκείνο το διάστημα ήταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης με αποφασιστικά τρίποντα κάνοντας το 18-23 και 28-33 έως το 15’. Κάπου εκεί ο ρυθμός της ΑΕΚ άρχισε να πέφτει. Ο Γιάννης Ιωαννίδης έβαλε τον Βασίλη Λυπηρίδη πάνω στον Μηνά Γκέκο και λίγο αργότερα πέρασε τον Νίκο Γκάλη στον πάγκο για να ξεκουραστεί. Το ημίχρονο έληξε με 39-42 υπέρ του «δικεφάλου».
Στην επανάληψη οι Θεσσαλονικείς μπήκαν αποφασισμένοι παίζοντας ασφυκτική άμυνα. Ένα καλάθι του Νίκου Φιλίππου και ένα τρίποντο του Λευτέρη Σούμποτιτς διαμόρφωσαν το 44-44 και λίγο αργότερα οι ίδιοι παίκτες έφεραν την ανατροπή με 48-44. Η ΑΕΚ γύρισε ξανά σε άμυνα μαν του μαν αλλά οι παίκτες του Γιάννη Ιωαννίδη είχαν πλέον το μομέντουμ του τελικού. Όταν η ΑΕΚ πλησίασε στον σκορ με τον Παναγιώτη Αρίδα, ο Παναγιώτης Γιαννάκης δήλωσε ξανά παρών με αποφασιστικούς πόντους. Στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Νίκος Γκάλης έπαιξε με αυταπάρνηση και με αλλεπάλληλα καλάθια διαμόρφωσε το 74-56 στο 33’. Στο σημείο εκείνο ο Άρης είχε ουσιαστικά καθαρίσει τον τελικό. Με τους Βασίλη Λυπηρίδη και Μιχάλη Μισούνοφ αμυντικά να κάνουν εκπληκτικό παιχνίδι και τον Λευτέρη Σούμποτιτς να «οργώνει» το κύπελλο κατέληξε στον «αυτοκράτορα» με τελικό σκορ 84-72.
ΑΡΗΣ (Γιάννης Ιωαννίδης): Γιαννάκης 35, Γκάλης 14, Σούμποτιτς 14, Φιλίππου 12, Ρωμανίδης 3, Μισούνοφ 4, Δοξάκης 2, Δαλιάρης, Λυπηρίδης, Καραμανώλης.
ΑΕΚ (Βαγγέλης Νικητόπουλος): Αριδάς 20, Γκέκος 19, Γιαννόπουλος 11, Παταβούκας 9, Αγιασωτέλης 6, Σκουρτόπουλος 2, Φώτσης 2, Σακελλαρίου 2, Μιχελιδάκης, Κατσιγιάννης.
Γύρος του θριάμβου δεν πραγματοποιήθηκε ούτε και πανηγυρισμοί. Οι παίκτες του Άρη ίσα που πρόφτασαν να πάρουν το τρόπαιο στα χέρια και να μπουν στα αποδυτήρια για να γλιτώσουν από τα χειρότερα. Παράγοντες του Άρη κατηγόρησαν τον Ζαχαρία Αλεξάνδρου, τότε πρόεδρο της ΕΟΚ, για την διοργάνωση του τελικού ενώ ο γ.γ. του Άρη, κος Βύρων Δασύλας δήλωνε πως «αυτή η σεζόν είναι η καλύτερη έως τώρα στην ιστορία της ομάδας».
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ