«Οι Άσσοι του ΑΡΕΩΣ» εγκαινιάζουν μια νέα κατηγορία «Ο ΑΡΗΣ στη Λογοτεχνία»

Μέσα από τις λογοτεχνικές σελίδες αναδύεται η ιστορική διαδρομή του θρυλικού συλλόγου,η ατμόσφαιρα των γηπέδων, οι Άσσοι της Κυριακής, οι φίλαθλοι και οι αντιδράσεις τους

Γλαφυρή και λεπτομερέστατη είναι η περιγραφή του Κλεάνθη Βικελίδη, του παίκτη που έμεινε στην ιστορία ως ίσως ο σημαντικότερος ποδοσφαιριστής που έπαιξε ποτέ στον Άρη από τον Κρίτων Σαλπιγκτή (πολιτικός μηχανικός, συγγραφέας και αρθρογράφος).

Ο Κρίτων Σαλπιγκτής είχε αναζητήσει ως πρόεδρος του Πανελληνίου συνδέσμου φίλων Άρη το 1977 τον Κλ.Βικελίδη για μια συνέντευξη με αφορμή την έκδοση ενός ημερολογίου για τον Άρη.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

Αναζήτησα λοιπόν το «Μακεδονικό Τανκ» που ανταποκρίθηκε πρόθυμα.Κι έτσι μαζί με άλλα,έμαθα κι εκείνα που άκουγα μικρός και δεν καταλάβαινα.Για το ματς ας πούμε με την Εθνική Παλαιστίνης που χάναμε 2-0 και κερδίσαμε 3-2 με δύο γκολ δικά του.Για τον πόλεμο και την Κατοχή που δεν τον άφησαν να κάνει πάνω από 7 διεθνείς συμμετοχές.Και το αποκορύφωμα για το ματς με τον ΠΑΟΚ που θελαμε μόνο νίκη,αλλά χάναμε μέχρι το 85΄με 1-0.

Σε κείνο το σημείο,μου λέει ο Βικελίδης, κάνω με το χέρι στον Ολυμπιόδωρο Αναστασιάδη,τον γραμματέα,που καθόταν πίσω από την εστία,’’Πόσο θέλει;” και μου δείχνει “πέντε λεπτά”. Πωπω! λέω από μέσα μου,αν δεν κάνω κάτι και γρήγορα, το χάσαμε το πρωτάθλημα.Και μόλις παίρνω μια μπαλιά,την ανοίγω μέσα στην περιοχή και τους ξετινάζω τα δίχτυα!

Η αλήθεια είναι ότι θέλησα να το ρωτήσω γιατί δεν το έκανες νωρίτερα και άφηνες τους Αρειανούς στην κερκίδα να ξεροσταλιάζουν από την αγωνία,αλλά δεν πρόλαβα.Ο Κλεάνθης ήταν το ίδιο χειμαρρώδης στα λόγια,όπως και στο γήπεδο,και με παρέσυρε.

Λοιπόν (μου λέει), 1-1 το σκορ,αλλά η ισοπαλία δε μας έφτανε.Πάλι δικός τους ήταν ο τίτλος.Στο τελευταίο λεπτό κερδίζουμε κόρνερ.Οι Παοκτσήδες ξέραν πόσο καλός ήμουν στις κεφαλιές,ήρθαν τρεις και με στρίμωξαν,να μη μ΄αφήσουν να πηδήσω για τη σέντρα.Σαν το είδα,γύρισα την πλάτη κι άρχισα να απομακρύνομαι από την περιοχή,τάχα απογοητευμένος.Το είδαν κι αυτοί και ηρέμησαν.Και την ώρα που χτυπήθηκε το κόρνερ,γυρίζω απότομα,βάζω τα χέρια στη μέση,έτσι για να τους ανοίξω,χυμάω με φόρα,τους «τρυπάω»,παίρνω με το κούτελο την κεφαλιά και και καρφώνω τη μπάλα στα δίχτυα.Στο τελευταίο λεπτό.Καλά-καλά σέντρα δεν κάνανε.Δεν είχαν κουράγιο να πάρουν τα πόδια τους.Πάω και εγώ και τους δίνω το χέρι μου. «Δεν πειράζει παιδιά,και του χρόνου κοντά είναι»

ΧΑΡΙΛΑΟΥ,σχέδιο του Βαγγέλη Ιωαννίδη

(…)Στα αποδυτήρια γίνονταν της τρελής, μόλις μπήκα όλοι έπεσαν πάνω μου να με αγκαλιάσουν. “Σιγά ρε παιδιά τους λέω να πιω μια γκαζόζα, στέγνωσε το λαρύγγι μου”. Παίρνω μια από το κιβώτιο που μας είχαν φέρει, την κατεβάζω αλλά δεν ξεδιψάω και παίρνω και μια δεύτερη. Λίγη ώρα μετά μπαίνει βλοσυρός πρόεδρος και ρωτάει:«Ήπιε κανείς δυο γκαζόζες;». Σηκώνω τα χέρι. “Εγώ” του λέω κύριε πρόεδρε γιατί διψούσα”. Και τι μου απαντάει: “Την πρώτη Βικελίδη την κερνάει το σωματείο, την δεύτερη θα την πληρώσεις από την τσέπη σου». Μπορείς να το αντιληφθείς; Μόλις τους είχα δώσει το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, είχα βάλει δυο γκολ επί του ΠΑΟΚ και με έβαζαν να πληρώσω την δεύτερη γκαζόζα”.

Στα γκολ – ποστ του 1950-60

Θ΄97,Σεπτέμβριος 1997

ΚΡΙΤΩΝ ΣΑΛΠΙΓΚΤΗΣ

TO ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ “Ο ΑΡΗΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ”

https://oiassoitouareos.gr/o-aris-sti-logotechnia/

Ο ΑΡΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ