Όταν το 1979 ο Βάγγης σε ηλικία 23 ετών άφηνε το Αιγάλεω και την Αθήνα για να ανηφορίσει στη Θεσσαλονίκη,τον ακολουθούσε ήδη η φήμη ενός ταλαντούχου και τεχνίτη ποδοσφαιριστή, που ήταν έτοιμος να κάνει στον Άρη το μεγάλο άλμα στην καριέρα του.
Τον είχε ξεχωρίσει ο Παναθηναϊκός,όπου έπαιξε για λίγο και μετά συνέχισε στον Ατρόμητο και στο Αιγάλεω, με το οποίο έκανε σπουδαίες εμφανίσεις.
Στον Άρη θα ζήσει τις σπουδαίες χρονιές του πρωταθλήματος και του μπαράζ του 80 και της μεγάλης ευρωπαϊκή πορείας του ΄79. Βασικό στέλεχος της ομάδας, θα δώσει το παρών στο σύνολο σχεδόν των αγώνων εκείνης της περιόδου.
Την επόμενη χρονιά με προπονητή τον Βίτσαν, ο Βάγγης θα βρεθεί εκτός πλάνων του προπονητή.Η συνεργασία του με τον Τσεχοσλοβάκο προπονητή δε θα είναι καλή,στο τέλος της σεζόν θα ζητήσει να αποχωρήσει.
Ο ίδιος αργότερα σε συνεντεύξεις του θα πει ότι μετάνιωσε για κείνη την απόφασή του, που ουσιαστικά σήμανε το τέλος μιας καριέρας που θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο μεγάλη.
Ο Βάγγης, το 10αρι το καλό,ήταν άριστος τεχνίτης,με καλή πάσα και σουτ,φαντασία και αυτοσχεδιασμοί στο παιχνίδι του, από αυτούς που αρέσκονται να βλέπουν οι φίλαθλοι.
Το ιδιότυπο στυλ του,ελαφρά καμπουριαστός, μπέρδευε τους αντιπάλους χαφ, ντριμπλάροντας όποιον έβρισκε μπροστά του και διεμβολίζοντας τις άμυνες με έναν εκπληκτικό τρόπο.
Παίκτης με ιδιαίτερη ψυχολογία και ταμπεραμέντο, που ίσως και ο ίδιος να αδίκησε τον εαυτό του,έμεινε όμως στη μνήμη των φιλάθλων για την τέχνη και το ταλέντο του.
Την φανέλα του Άρεως φόρεσε 39 φορές.