Γραμμένος από τη δεκαετία του 1920 ακόμα,ίσως ο πρώτος ύμνος αθλητικού συλλόγου στην Ελλάδα.

Το εμβατήριο του Άρεως,ο αυθεντικός ύμνος του συλλόγου μας, σε στίχους του αθλητή Γεωργίου Κίτσου και μουσική του φιλάθλου Σεκόντο Ποζέλι, έχει γραφτεί το έτος 1926 και καταγράφει χαρακτηριστικά:

“Πάντα θα φορείς του νικητού τα αμάραντα στεφάνια και τη δόξα σου κανείς ποτέ δεν θα την πάρει είσαι το παιδί της νίκης Μακεδόνα Άρη!”

Ο ύμνος του συλλόγου γράφτηκε το 1926 και έχει μεγάλη ιστορικότητα καθώς πέραν του γεγονότος ότι είναι ο πρώτος ύμνος ελληνικού συλλόγου, βγήκε σχεδόν αμέσως αφού ο Άρης κέρδισε τα χρώματά του και πριν ο σύλλογος κατακτήσει τα πρώτα ιστορικά πρωταθλήματα του. Περιγράφει τον Άρη όπως τον οραματίζονταν οι ιδρυτές του κι όπως άλλωστε ξεκίνησε: Άρης Νικητής. Είναι απόλυτα συνδεδεμένος με την ιστορία του συλλόγου, κομμάτι της ιστορικής του συνέχειας, καθώς πέραν των πρώτων ιστορικών τίτλων με τους οποίους κυριάρχησε στην Θεσσαλονίκη και την Β.Ελλάδα και όχι μόνο, μ’ αυτόν σήκωσε ο “Αυτοκράτορας”, η δικαίωση των ιδρυτών του συλλόγου, ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ Άρης Νικητής, όλους τους τίτλους του, καθώς τον τραγουδούσαν στα αποδυτήρια μετά από κάθε επιτυχία, Γκάλης, Ιωαννίδης, Γιαννάκης και οι λοιπές μορφές του Αυτοκράτορα, με μπροστάρη τον Μάκη Νάτση (Μπαρού).

Τους στίχους του ύμνου έγραψε ο Γιώργος Κίτσος και τη μουσική ο Σεκόντο Ποζέλι, γόνος Ιταλικής οικογένειας απόλυτα συνδεδεμένης με τον Άρη και την “παρέα” των ιδρυτών του. Ο ύμνος έχει τα χαρακτηριστικά του τότε “νεαρού” Άρη, είναι συνυφασμένος με την τότε πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη και τον Άρη που την “κατακτούσε”, πιστός στις αρχές του συλλόγου, “πασών των κοινωνικών τάξεων και εθνικοτήτων”.

Εκείνο όμως που κάνει τον ύμνο μοναδικό, είναι η ανάθεση από τους ιδρυτές του συλλόγου της ενορχήστρωσης του στον υποστηρικτή του συλλόγου, Αιμίλιο Ριάδη, έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες μουσουργούς, σημαντικότατο συνθέτη της Εθνικής Ελληνικής Σχολής, παγκοσμίως αναγνωρισμένο. Το όνομά του φέρει η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων της ΔΕΘ αλλά και η κεντρική αίθουσα του Μεγάρου Ελληνικής Μουσικής Θεσσαλονίκης. Και το ΜΟΝΟ “λαϊκό” που έχει κάνει είναι ο ΥΜΝΟΣ του Άρη.

Το εμβατήριο του Άρη, ο επίσημος ύμνος του συλλόγου καθώς εγκρίθηκε από το τότε ΔΣ των ιδρυτών του Άρη και ποτέ δεν τέθηκε θέμα αλλαγής του, περιγράφει τον σύλλογο μέσα από τα μάτια και τις ψυχές των ιδρυτών του. Μ’ αυτόν ο σύλλογος κατέκτησε όλους τους τίτλους του. Είναι κληρονομιά των ιδρυτών μας που οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε και να την μεταδώσουμε στις επόμενες γενιές. Άλλωστε πάντα ο Άρης για μας τους οπαδούς του θα είναι γίγαντας, νικητής και με την ψυχή του γεμάτη περηφάνια!

ΑΡΗΣ,ΑΡΗΣ,ΑΡΗΣ

νικητής προχωράς πάντα μπρος

ΑΡΗΣ,ΑΡΗΣ,ΑΡΗΣ

και στο διάβα σου σκύβει ο εχθρός

ΑΡΗΣ,ΑΡΗΣ,ΑΡΗΣ

Και στο διάβα σου σκύβει ο εχθρός

ΑΡΗΣ,ΑΡΗΣ,ΑΡΗΣ

νικητής προχωράς πάντα μπρος

Γίγαντα θεέ

με την ψυχή σου γεμάτη περηφάνια

πάντα θα φορείς

του νικητού τ’ αμάραντα στεφάνια

και την δόξα σου κανείς

ποτέ δεν θα την πάρει

είσαι το παιδί της νίκης

ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΑΡΗ.

Λιονταρίσια έχεις καρδιά

βρίσκει δύναμη η ορμή σου

σαν τον λαίλαπα με μιας

τον εχθρό σου τον σκορπάς.

Ποιος ποτέ του θα βρεθεί

να χτυπήσει το κορμί σου

δεν μπορεί κανείς

και θα νικάς όπου κι αν πας.

ΑΡΗΣ νικητής – ΑΡΗΣ νικητής

πάντα νικητής

και με δάφνες θα γυρίζεις.

Δόξα και τιμή

στην πατρίδα σου χαρίζεις.

ΑΡΗ τρομερέ

είσαι γίγαντας

και δόξα πάντα θα ’χεις ΑΡΗ.

Ο ΑΡΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ