Η μακρά ιστορία των εμβλημάτων του ΑΡΕΩΣ

 Η φανέλα είναι το αναπόσπαστο κομμάτι που δηλώνει την ταυτότητα κάθε ομάδας.Τα δυο στοιχεία της είναι το χρώμα και το σήμα της.Το έμβλημα μπαίνει πάντα στη θέση της καρδιάς και έχει συμβολικό χαρακτήρα, παραπέμποντας συνήθως στις ρίζες, τις παραδόσεις και την ιστορία κάθε ομάδας. Τα σήματα παραμένουν σημείο αναφοράς και  δύσκολα αλλάζουν,αν και τελευταία έχουμε δει αρκετούς συλλόγους να προχωρούν σε αλλαγές.

γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Η ιστορία για το έμβλημα του Άρη προέρχεται μέσα από την κόντρα Θεών και ημίθεων. Στα 1914, ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, η πόλη είχε μια ελληνική ομάδα, τον Ηρακλή. Ο Ηρακλής ήταν ένας ημίθεος και η πόλη είχε ανάγκη από ένα “ΘΕΟ”. Τον ημίθεο μόνο ο “Θεός του πολέμου” μπορούσε να τον νικήσει.Το χρώμα της φανέλας που επιλέχθηκε ήταν το κίτρινο και το μαύρο που υποδήλωναν σημαντικούς συμβολισμούς με την πάλε ποτέ κραταιά βυζαντινή αυτοκρατορία,μην ξεχνάμε ότι η Θεσσαλονίκη ήταν η συμβασιλεύουσα

Ο “Θεός του πολέμου”  ιδρύθηκε για συμβολικούς λόγους ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου. Στόχος η δημιουργία ενός νέου,μεγάλου και ρωμαλέου σωματείου που θα συσπείρωνε γύρω τα δυναμικά νιάτα της πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκης.

Το 1918 εμφανίζεται για πρώτη φορά έμβλημα στη φανέλα του Άρεως.Είναι το καλλιγραφικό “Α” από το αρχικό του ονόματος.Αργότερα,μετά το 1925 το «Α» θα μπει μέσα σε κύκλο.Μετά το 1927 εμφανίζεται για πρώτη φορά η λέξη “ΑΡΗΣ” μαζί με το “Α” το “Σ” (Αθλητικός Σύλλογος) και φυσικά το “Θ” (Θεσσαλονίκης).

Ακολουθεί μια περίοδο στην οποία ο Άρης δεν έχει έμβλημα στη φανέλα του,όπως συνέβαινε και με τις περισσότερες ομάδες.Το 1937 επανεμφανίζεται μέσα σε ρόμβο το “Α” του Άρεως.Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να ξανασυναντήσουμε έμβλημα στη φανέλα μας.Το 1958 εμφανίζεται για πρώτη φορά το κλασσικό έμβλημα του Συλλόγου,η ασπίδα με τη λέξη ΑΡΗΣ στο κέντρο και το Α και Σ στις άκρες.Στις επόμενες φανέλες το σήμα αυτό δεν θα είναι τυπωμένο.

Για πρώτη φορά σε φανέλα του Άρεως θα εμφανιστεί το έμβλημα με τον “Θεό του πολέμου” σε φανέλα του 1975.Να σημειώσουμε ότι εμφανίζεται ως έμβλημα του συλλόγου όχι σε φανέλα αλλά σε δελτία,ακόμη και στο επίσημο καταστατικό του εν έτει 1926.Από το 1980 και μετά το έμβλημα αυτό,με τις διάφορες βέβαια παραλλαγές και τροποποιήσεις θα είναι πάντα τυπωμένο στη φανέλα του Άρεως.

Ως έμβλημα του συλλόγου, επιλέχθηκε ο αναπαυόμενος «Θεός του πολέμου», πάντα έτοιμος να δώσει τις μάχες του αν χρειασθεί. Ο αναπαυόμενος Άρης ήταν αριστουργηματικό γλυπτό, έργο του αρχαίου Έλληνα γλύπτη Σκόπα ή του Λυσίππου. Εργο το οποίο δεν διασώζεται πλέον.

Το γλυπτό παριστάνει τον θεό Άρη σε νεαρή ανδρική ηλικία, με αγένειο πρόσωπο. Είναι καθισμένος σε βράχο, επάνω στα λάφυρα που κέρδισε στη μάχη. Στο πλευρό του, ο βρεφικός Έρως παίζει ξέγνοιαστος.

Για το πως επιλέχθηκε όμως  από τους ανθρώπους του συλλόγου αναφέρονται δύο εκδοχές. Η μία θέλει τους παράγοντες του συλλόγου να έχουν εμπνευστεί από δύο αντίγραφα του γλυπτού. Το ένα ρωμαϊκής εποχής, γνωστό επίσης με την επωνυμία «Άρης του Λουντοβίζι», το οποίο εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρώμης. Και το άλλο του Λουίτζι Βαλαντιέρ που εκτίθεται στο Λουβρο στη μεγάλη γαλαρία κοντά στον πασίγνωστο πίνακα της «Τζοκόντα».

Η δεύτερη εκδοχή παρουσιάζει ως κεντρικό πρωταγωνιστή τον μυθικό Κώστα Βικελίδη, επί σειρά ετών ποδοσφαιριστή και προπονητή των «κιτρίνων», καθώς και προέδρου της ομάδας στη διετία 1967-1969. Στο συγκεκριμένο διάστημα της διοικητικής του σταδιοδρομίας, περνούσε σε καθημερινή βάση μαζί με τον θρυλικό Αρειανό Μάκη Νάτση από ένα κατάστημα με αντίκες, το οποίο και βρισκόταν στη γωνία των οδών Παύλου Μελά και Εγνατίας. Στη βιτρίνα του καταστήματος, σε περίοπτη θέση, ήταν το άγαλμα, ο Θεός του πολέμου Αρης αναπαυόμενος. Κόστιζε 6.000 δραχμές, ποσό υπερβολικά μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής.

Ο υπεύθυνος του καταστήματος, διαπιστώνοντας την έντονη διάθεση του Κώστα Βικελίδη να αγοράσει το άγαλμα για λογαριασμό του Αρη, το υπερτιμολόγησε, πουλώντας το με το… ασύλληπτο ποσό των 20.000 δραχμών. Η διοίκηση του Αρη δεν μπόρεσε μόνη της να κάνει την οικονομική υπέρβαση στην περίπτωση αυτή της «μαύρης» αγοράς. Έδωσε 6.000 δραχμές στον καταστηματάρχη, ενώ για τις υπόλοιπες 14.000 δραχμές ανέλαβε τη χρηματοδότηση ο πιο εύπορος σύμβουλος του συλλόγου, με προσωπικές του δαπάνες, ο Γιώργος Δημητρίου»