384 ΛΕΞΕΙΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΠΟ ΑΡΗ
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΡΠΕΤΖΗ
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1973,ο αείμνηστος Γιώργος Σερπετζής,Αρειανός δημοσιογράφος,δημοσίευσε στα “Αθλητικά Νέα” ένα εξαιρετικό κείμενο για το μεγαλείο του συλλόγου μας.
Ο Σερπετζής,άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας,διαπρύσιος κήρυκας της ιδέας του Άρεως,εν έτει 1973 γράφει για την ομάδα που έχει ξεπεράσει τα προβλήματα που την ταλάνισαν την προηγούμενη χρονιά και βαδίζει το δρόμο των επιτυχιών.
Το κείμενο,παρά τη χρονική απόσταση,είναι επίκαιρο και σχεδόν διαχρονικό.Ο Σερπετζής γνωρίζει όσο κανένας την ιστορία αλλά και το πεπρωμένο του Άρεως,όσα γράφει μπορεί να πει κανείς ότι έχουν προφητική διάσταση για τα χρόνια που πέρασαν και γι΄ αυτά που θα έρθουν…
Ενώ οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και προαναγγέλλουν τη γέννηση του Θεανθρώπου,άστρο λαμπρό οδηγεί τα παιχνίδια του ΑΡΗ προς τη νίκη.
Θεία μελωδία ακούγεται στο αρχοντικό του ΑΡΗ και στον πεντακάθαρο ουρανό του κίτρινου κόσμου ακτινοβολεί ο γαλαξίας των αστεριών του.
Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε από το χθες.Ήρθε με το περήφανο του άτι και εντυπωσίασε τους πάντες με την περίλαμπρη του νίκη.
Ήρθε φορτωμένος με δάφνες για να αποδείξει ότι λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά.
Ήρθε σαν αυτοκράτορας,μεγαλοπρεπής,γενναίος,αποφασιστικός,πολεμοχαρής,για να αποδείξει ότι παραμένει Θεός του πολέμου.
Ήρθε με τους τίτλους,τα τρόπαια και την ιστορία του για ν΄ αποδείξει ότι σ΄ αυτόν ταιριάζει η δόξα και ότι απόλυτα του πρέπει η πρωτοπορία.
Ήρθε σωστός γυπαετός για να αποδείξει ότι πάντα ήταν θέση και όχι άρνηση.
Ήρθε σωστός τίγρης για να αποδείξει ότι ουδέποτε υπήρξε συγκεχυμένη κατάσταση αλλά ένας γίγας που ποτέ δεν χάνει από τη δύναμή του.
Υπέστη με καρτερία το μαρτύριο του πρόσφατου παρελθόντος.
Κουβάλησε με ψυχραιμία το Σταυρό,ανέβηκε αδιαμαρτύρητα το Γολγοθά και δεν εκλιπάρησε χάρη,όταν τον καταδίκασαν σε μαρτυρικό θάνατο,γιατί πίστευε ότι κάθε Γολγοθάς φέρνει την Ανάσταση.
Αυτός ο αδικημένος,αυτός ο σύλλογος που έπαιξε τον ρόλο του Προμηθέα,μόνος του,χωρίς δεκανίκια,στάθηκε στα πόδια του και περπάτησε στη λεωφόρο των μεγάλων πεπρωμένων του,για να ξεπεταχτεί και πάλι μπροστά και να αποδείξει ότι αυτός προηγείται και οι άλλοι έπονται.
Ειλικρινά κανένας άλλος σύλλογος δεν υπέστη όσα υπέστη ο ΑΡΗΣ.Κάθε άλλος στη θέση του θα είχε διαλυθεί.Όμως ο ΑΡΗΣ στάθηκε.Και ιδού τώρα που προβάλλει πανωραίος,μεγάλος και απλησίαστος.Αυτόν τον ΑΡΗ τραγουδά η κίτρινη οικογένεια.Γι΄αυτόν τον ΑΡΗ “έκαψε” τη Θεσσαλονίκη.Αυτόν τον ΑΡΗ καμαρώνει η συμπρωτεύουσα πρώτο.Γι΄ αυτόν τον ΑΡΗ οργάνωσαν φιέστα οι υπέροχοι και ευγενείς κίτρινοι οπαδοί,που άναψαν και πάλι κεράκια.
ΑΡΗΣ,παιδί της δόξας,γίγας δαφνοστεφανωμένος,σύλλογος των τροπαίων,ομάδα των θριάμβων,συγκρότημα των τίτλων,οδεύει το δρόμο της ιστορίας του ραινόμενοςμε άνθη και συνοδευόμενος από τη λαϊκή του χορωδία που τραγουδά το μεγαλείο του και απαγγέλει το τρισένδοξό του πεπρωμένο.
Οι Αρειανοί ζούνε τις μεγάλες και ευτυχισμένες στιγμές τους, ενώ ο απόηχος του “Εδώ,εδώ,στο γήπεδο αυτό και σεις θα προσκυνήσετε τον ΑΡΗ τον Θεό”,ξανακούγεται και πάλι.
“Καλήν ημέραν άρχοντες”…Και είναι άρχοντες.Άρχοντες του ποδοσφαίρου.
